Modernite sürecinde üretilmiş olan ve kentli tarafından işlevini yitirene kadar kullanılan mekan, fonksiyonsuz kaldığı anda terk edilir. Sanatçının eserlerinde, bir zamanlar bazı yaşanmışlıklara ev sahipliği yapmış ama artık bu gün kullanım değerini yitirmiş, bir nevi terk edilmiş kentsel alanlara bakılmaktadır. Kentsel yaşantıya dair eski bir hikaye sunan zaman kavramını ele alır. İzleyeni içine almayan ötede tutan mekan tasvirleri ortaya koymuştur. Söküme uğratılmış tarihsel ve kültürel bir doku haline gelen terk edilmiş mekanları kullanarak ‘’içerisi ve dışarısı’’ olarak mekânsal bir paradoks yaratmıştır. Resimlerinde ‘’tereddüt’’ ve ‘’gerilime’’ atıf vardır.