İnsan yavrusunun dünyaya fırlatılmasıyla birlikte uyumlanacağı coğrafya, toplum, aile yapısı ve geleneksel formlar gibi tüm kodlar yeni doğana yüklenir. Kişi, özgünlüğüyle yer bulamadığı ortamlarda hayatta kalma dürtüsüyle çeşitli personalar geliştirir. Herkesleştiğinde kabul edildiğini deneyimleyen birey, bu dayatmaya boyun eğerek onaylanan şekilde hayatını sürdürmeye çalışır. Kişinin geliştirdiği personalar, kullanıldıkları süre boyunca benliği derinlere bastırarak varlık gösterir. Ancak her yeni persona, kişinin gerçekliğini biraz daha bastırarak zamanla kişinin hayatına hükmetmeye başlar. Öyle ki kişi, yarattığı personaların kendi gerçekliği olduğuna dair bir illüzyona kapılır.

Toplumsal normlar doğrultusunda kişi, kendisini koruma amacıyla zarar görmekten çekindiği yumuşak, kırılgan ve zayıf yanlarını, çoğu zaman çıplaklığını aynalara hapseder. Gerçekliğini görebileceği tek yer aynadır. Kişi, aynada hapsolan yanını görebilmek için kendisine ve yansımasına dürüst olmalıdır, böylece bastırdığı kendiliğini özgürleştirip gerçekliğini gün yüzüne çıkarabilir.

Aynaya hapsolmuş gerçekliğimizi nihayetinde gün yüzüne çıkarabilmemiz dileğiyle.