Mekân deneyimleri, bir bütünün fragmanları halinde kurguladığım, birbirinin olanağında meydana gelme potansiyelinin parçaları gibidir. Yüzeyden mekâna uzanan süreçte kurgulanmış topografik yapılar, yüzeyden deneyim dünyasına uzanan, değişen ve dönüşen yapılar haline gelmektedir. Mekânın zorunlu olanakları, işleri her seferinde dönüştürmeye ve farklı bir açıdan deneyimlememize olanak sağlar. Mekanla ilişkili olarak kurgulanan belirsiz alanların temsili, bu alanların zamana ve mekâna göre kendini yeniden şekillendiren ilişkiler toplamını ifade eder. Mimari mekânların beden tarafından deneyim karşılıklarını yakalama çabası, sürecin en genel ifadesi olabilir.